Bezdim Canımdan

yokluğun yaramıyor bana
hayata küstürüyor beni
nefes almaktan bezdiriyor
mutlu etmiyor beni
ne yokluğun ne de varlığın
varlığında bile bezdiriyorsun canımdan
sessizce ağlıyorum geceleri
kimse duymasın diye feryadımı
tek sen duy istiyorum
ama oda olmuyor
sen söyle nasıl yaşanır böyle
bu acılara bir ömür ne kadar yeter
ne umut kaldı içimde artık
ne de heyecan
imrenerek bakıyorum çevremdeki insanlara
onlar kadar mutlu,şanslı olamadık
hakettiğim değeri,önemi ve sevgiyi
veremedin sen bana
sahip çıkamadın ne kendine ne bana
anılarımızı,yaşadıklarımızı hiçe saydın bir anda
vazgeçtin benden
yakıştı mı sana...
inan sadece senin yaptıklarının yüzünden

BEZDİM CANIMDAN...