Bıkkınlık Geliyor İnsana

onca iş güç beklerken,

içini kemiren hislerden.

sorusuz cevaplar beliriyor 

sanki gözünün önünde

canlanan bir sahne gibi...

merak edeni yokken,

neyin cevabı bu şimdi

diye soramıyorsun bile.

gün oluyor canın sıkılıyor

gün geliyor neşen arsızlaşıyor,

günü geçmiyor fısıltısız,

bir ses hep çağırıyor... 

yazıyorsun sebebi çok,

sebebini anlayabilecek insan yok.

sızlıyorsun için için

dert yanacak dostun yok.

tam buldum derken kaybedermiş insan ya,

işte o kaybetmeyi göze aldığın gibi

bulabileceğin bir yarenin de yok.

bu belirsiz belirgin şekilde yoruyor.

akşamların adı hüzündür zaten

o saatlerde de hiç şansın yok.

yapacak iş çok dünya telaşı,

şiire adanmış yüreklerin yoktur ilacı.

derinden inceden kulağında kalbinde

gezinir ince dert gibi bir fısıltı,

bu hastalığın adı yok.

yazarsın teselli yazmazsın sıkar

söylersin anlaşılmaz,

söylenmeden anlaşılsın istersin

anlamazlar..o da seni yıkar.

ve gün gelir bırakırsın sen de 

o bir gün ,

söylemekten vaz geçer, bıkar insan.

ve artık susar,

susar

susar...

Sustukça konuşmuş kadar olmak ister....