Bilebilse

Anne yanım uyanır,
sabah gün ağartılarına.
Kah göğe,
kah denize sarar düşüncelerini.
Bilemiyor ki yaşamın hangi dehlizinde?

Kadın bedenim yatar güneşe.
Kah yanmaya,
kah kavrulmaya kurgulu...
Bilemiyor ki,
ruhu nasıl geri girer bedenine?

Çocuk benliğim kaçar gecelerden.
Gulyabanili düşlerden saklanır.
Kah dışarda,
kah içerde...
Bilemiyor ki o çocuk,yaşamın neresinde?

Korkuyor tekrar insan doğmaktan.
Titriyor insan sanılmaktan.
ve sadece utanıyor, son zamanlarda
İNSAN olmaktan.

Kaçırıyor ruhunu bir bedene.
Bir cenin olup yerleşmek istiyor,
anasının döl yatağına.
sımsıkı yapışıyor ana rahminin duvarlarına.
Becerebilse...
bekleyebilse...
ah bir bilse,
bilebilse.