Bilinç Dışına Yapılan Gezi Notları

Gırtlağına kadar sokup ellerimi inancımın

İçimde kalan her zerresini kusmaya çalıştım seninle olan her anımın

Tökezleyen ayaklarıma inat

Koştum

Oysaki biliyordum

Tek istediğim düşmekti varlığımdan

Ve bazen başarıp

Yuvarlanırken dünyanın çatısından

Tutunmaya bile çalışmadım hayata

Çünkü

Hayat benim için

Parçalanmayı bekleyen bir kadavra gibi

Soğuk ve bir o kadar da uzaktı nefes almaktan

Direndim

Denedim

Hem de çokça

Ufacık

Hatta bir hayli silinmiş izlerini takip ettim bıkmadan

Öyle çok isterim ki seni bulmayı

İz diye peşine düştüğüm birçok şeyi

Kendi kendime uydurduğumu anları dahi sildim hafızamdan

Ve

İçimde

Çok derinlerde

Hiç bilmediğim

Bilmeyi beceremediğim

Hatta

Adını dahi koyamadığım bir dürtüyle

-En düşkün hallerimde bile-

Vazgeçiremedim kendimi seni aramaktan

Akıl alan ya da almayan her durumdaydım seni ararken

Gecenin kör karanlığında aynaya bakıp meydan okurken diğer alemlerin canlılarına

Ya da

Tozlu sayfalarda hayal gücüyle kundaklanmış tüm fantastik canavarları düşlerken gizlice

Hatta

Büyülü bir kaval sesi sanıp da araba sileceğinde sonlanan trajikomik bilinç dışına yapılan gezilerden utançla dönerken bile

Seni aradım

Senden bir zerre bulurum diye dolandım zevzekçe

Onca yenilgiye rağmen

Tamamen tükendin diyemez hiçkimse

Çünkü

İstemsiz bir gurur duyma eğilimiyle bedenimdeki yaralara bakarken

Yeniden ve yenilen bir şekilde tekrar tekrar doğsam bile

Devam ediyorum hayata

Hem de isteklice

Tamam

Gözlerim görmüyor olabilir kimseyi

Ama bunun sebebi

Bir umut ruhumu kurtarır diye üzerlerine kapattığım gümüş paralardan

Ve

Yine bir umut işte

Arafta kalan kalbimin durmasını beklerken

Başka bir arafta uyanacağımı bilmekten korkmamam

İşte durum bu

Onca çaba

Onca yenilgiye rağmen savaşıyorum

Ama devam etmeden önce bilmem lazım

Kaç adım yokluğun ile varlığın arasındaki mesafe

Kaç başarısız denemeden sonra içimdeki bu yalnızlık karanlığı yırtar

Lütfen söyle artık