Bilir

Vuslat günleri kovalar.
Saçlarının kokusunu,
Ciğerlerime dolduramadığım,
Her gece daha da uzar.
Bir yar durur başucumda,
Aydınlatır yolumu.
Benim gibi konuşur,
Bilir hayatı.
Yeri gelir,
Vuslata gömer.
Yeri gelir,
Sevgisiyle doyurur.
Benden hep bir şeyler alır,
Aldıkları helaldir.
Dudaklarım önce alnına,
Sonra da simsiyah saçlarına konar…
Bilir kendini,
O helalimdir…