Biliyorum/Üşüyorum

Seni ben uydurdum,
biliyorum.

Sesin mi yankılanıyor, 

yoksa bu duvar mı konuşuyor benimle? 

Bu ayna 

hem nedendir uzun uzun bakışıyor 

hem kiminle

Her şey yavaşça silinirken gözbebeklerimden,

toz bulutu gibi dağılıyor hatıralarım.
Hırsımdan tırmalıyorum
ruhumun sıvasız duvarlarını,
tırnak izlerim kanıyor —
kanımda gözlerinin silüeti.

Üşüyorum

Çok göçmek istiyorum dünyadan,
şöyle destansı bir yolculukla,
belki yıldızlara,
belki aklımın en tenha yerine.

Seni ben uydurdum,

biliyorum

/

üşüyorum...