Bilme..!

Bu gece güneşi görmeden,
Sen gitmiş olacaksın biliyorum.
Yeni kederler yükleyeceksin yüreğime.
Ve bir ayrılık daha yüklenecek omuzlarıma.
Kanayan yaralarıma merhem degil,
Tuz serpeceksin.
Zaman daha bir zor geçecek.
An gelecek sana kızacak.
An gelecek,
Olduğum yere yığılıp ağlayacagım.
Ama sen bunları bilmeyeceksin, bilme.
...
Suskun bakışlar çevirecek etrafımı.
Dilimden sözcükler ağır aksan düşecek.
Gecemde koca bir sensizlik,
uykusuz bırakacak beni...
Seni düşünüp, tekrar sarılacağım şiirlere.
Unutamam biliyorum.
Unutmuş gibi yapıp,
Sahte tebessümler bırakacağım gittiğim her yere.
Ve sen bunları bilmeyeceksin.
bilme...
..
Bilme arkanda ağladığımı,
Her an ismini andığımı.
Senin için karalar bağladığımı.
Kitap dolusu şiirler yazdığımı bilme.
Senin olmadığın bir hayatta eksik kalacağımı.
İçip içip adını haykıracağımı.
Her aklıma geldiğinde soluksuz kalacağımı.
Ama sen bunları bilmeyeceksin, bilme..
...
Sahi mutlu olabilecekmisin bensiz de.
Bir başkasının hayatının merkezi,
Dualarında ki amin olabilecekmisin sence.
Sana baktığım gibi bakabilecekmi kimse.?
Bir başka şair çıkar mı sence.?
Söylesene..
Yanar mı benim gibi,
Öyle karalar bağlarmı sanıyorsun kimse.
Kırılan saç uçlarına bile üzülürmü.
Ama sen bunları bilmiyordun, bilme.
...
Senden öncede sardığım gibi.
Sararım açtığın yaraları merak etme.
Yeniden ayağa kalkar,
tutunurum bir başka yüreğe.
Ve sayende..
Başka bir yüreğe sığınmalıyım.
Seninde yaptığın gibi,
Başka bir kalbe yara açıp,
Kendi yaralarıma mesken aramalıyım.
Bir başkası benimle hayata tutunuyorken,
Baş koyduğum yastıkta,
senin için ağlamalıyım.
Ve yaşadığım sürece,
Kokuna hasret yaşamalıyım biliyorum.
Ama sen bunları bilmiyorsun,
Bilme...