Bilmem -2-

Dağlar aştım dağın ardı dağ imiş,
Şarap içtim mahir olan bağ imiş,
Her şey serap imiş aslı yok imiş,
Hayal dünyasını geçtim mi bilmem?

Dünya malı deyip boşa yel mişim,
Saz olayım dedim meğer tel mişim,
Derya sandım kendim oysa göl müşüm,
Sel suları ile doldum mu bilmem?

Çoluk çocuk geçim hepsi sıkıntı,
Mal, mülk, para, şöhret gönle yıkıntı,
Herkes ne der sağa sola bakıntı,
Kendim olmaktan kaçtım mı bilmem?

Fersah, fersah dolaştım alemi geldim,
Geldim, kendimi aynı yerde buldum,
İşte o zaman kendime döndü yolum,
İçimdeki âleme vardım mı bilmem?

Aşkın tomurcuğu açtı gönlümde,
Binbir değişiklik oldu halimde,
Anlatacak söz bulamam dilimde,
Yeşerdim mi yoksa soldum mu bilmem?

Daldım denizlere ve de ummana.
Gark oldu bu gönül derde gümana.
El açtım sevdaya, aşka, imana.
Kendimi aradım buldum mu bilmem?

Karanlığın ışığıyla ışıdım,
Ağustos güneşinde ben üşüdüm,
Gölgede kurudum, hamdım, yaş idim,
Suyum süzülüp töz kaldım mı bilmem?

Aşk elinden oldum ben lime lime,
Gelir gider kanmam dünya malına,
Astım gönlümü bir söğüt dalına,
Dostlardan bir selam aldım mı bilmem?

Depreşen derdimin çaresi sensin,
Karanlık gecemin güneşi sensin,
İçimde sesimi duyanım sensin,
Derdime dermanım buldum mu bilmem?