Bilmem

düşler eskidiğinde
başladı akşamın göğsü bastıran kangren sancısı
yine mi uçuk gri tozlar kaçacak gözüne hayalin
zulmün tiratları saplanınca böğrüne gecenin
susacak mı fırtınalar

kasım çiçekleri açacak güz tomurcuklarına
nasılda ayaz yemiş
nasıl büzüşmüş
toprağı

hangi yağmur kabartır ki
kör bir çapanın yonttuğu saksıdan çalınan mevsimin ilk fidesini
aşılanırken yediverene
bu kadar renksiz bu kadar siyah bu kadar beyaz

yanak çukurlarını doldurunca kırkikindiler
gecikmiş iklimlerde gül zamanı
her yan bu kadar çiçek
ve tozları uçuşurken başka iklimlere
o ülkelerde yalnızlık eşelerken gurbet şarkıları

şehrim gibi kurulur mu dar sofalarda sofralar
bir kavun dilimine ilişince kadehin anason kokusu
vurur mu omuriliğimi sarhoşluğun nahoş kadranlarına ilişen zil sesleri

bilmem
sabah olur mu
göçmen ilhamlara
yazılır mı şiir yeniden

yeniden dolar mı o sayfalar bu kadar boşalmışken
ve kaybolmuşken siyah uçlu kalem
kömür tozları koşuşur mu parmaklarıma

bilmem anlatır mıyım
kurda börtü böceğe ruh yangınlarını
küllerim boğar mı karınca yuvalarını bilmem

bilmem
savurur mu içsel kıvılcımları
tutuşturur mu içi geçmiş kafiyeleri

yanar mı bilmem güftesi hüznü zamanın
sözsüz keman tınıları sallarken kuytuları
uçuşur mu yeniden korku sinmiş gözleri kumrunun

avucuna düşerken kuş yumurtaları düşlerin
bir nefes
bir kanat

uçar mı yıldızın kırık köşelerine kırlangıç
adı değişir mi hazanın
bir daha bahar gelir mi kucağı mevsim değiştiren kıyılarına ülkenin

filizlenir mi zeytin bahçesinde kara taneler
bilmem...


‘' düşler eskidiğinde
başladı akşamın göğsü bastıran kangren sancısı
yine mi uçuk gri tozlar kaçacak gözüne hayalin ‘'