Bilmez miyiz

tüm yıldızlar bu şiire girsin isterken
şiiri yaşarken her an
ölü gibi durmam söylendi
susarım, ellerim kan revan
hüznün yarım tebessümler çizdiği
dudaklarım
başka bir dünyada şimdi

sen de sus okuyucu
senin de gözlerin uçurum
sana baktığımda gördüm
içinde kopan fırtınalara dokunma
çıkıyor karşına muhakkak
yağmur bulutu şiirler
her bir kelime
kalbini öpen bir darbe
şiirler yazıyoruz birbirimize
düşlerimiz değişiyor ama
renklerimiz belli
her aşk ağlamaya müsait
başıboş bırakma gözyaşını
hiç bir meşte yok
acıtmayan bir duruş
bilmez miyiz...
yüreğimizden sıkılır hayat
şehir bizden
biz şehirlerimizden geçeriz
bir köyün özlemini çekeriz
bizi intihara sürükler
avuç içlerimiz
birbirimizin şiirleriyle
kayıp inançlarımıza
küfrederiz
harflerimizden bal damlasa da
tenimizi parçalayanlarla
yazıldığını
bilmez miyiz
gözlere sakin
yüreklere hırçın söyleniriz


bedenimde imbat esintisi
şimdi dokunsa biri
gözleri yıldız
içinde yakamoz
uzansak bir nehire, akıntısız
yarım yamalak değil
akortlu çalsa
kemanımız...