Bilmezdim Ayrılıklar Mahşere Kadar

Kaç kez bu zorlayışım

Bu son gözyaşı derken

Ve dudaklarıma acı irkilmeler

Saçıma kırlar düşerken otuzumda

Omzumda kırkın alfabesi var

Ben ne kadar büyümüşüm

Omurlar ne kadar küçülmüş

Zindan ettiğim bu dünya

Ardımda ahlar bahçesi

Sözlerim bir çemen bir zem

Diyorlardı evet sen her acıya muhkemsin

Ve ödülün yaşam olacak

Ellisinde sürülerek saçını

Ve başında keşke dilekçesi

Bu ömür treninin dönüşü ben

Garbe yakalanmış çiçekler

Yarı çimen yarı ayrılık

Su yeşili hayatın

Karmaşası...

Dikenler!

Ahh o yüzüme batan cinsten

Acımıyorum biliyor musun

Kanım çekilmiş kuru güzellerin

Pejmürdesiyim...

Kollarım tomurcuk

Ayaklarım gazel

Süpürün beni mezar bekçileri

Gün yüzlü adamlar başak kadınlar

İnsan doğduğu yerden başlar...

Bitimsiz anılara/