Bilmiyorsun
Kırılıyorsun.
Her değer verip "oldu" zannettiğinde.
İzin veriyorsun her defasında,
Olmaz dediklerine...
Hayat bitene kadar şu iki gözün,
Sadece bir yüzü bulana kadar aramaktan vazgeçer.
Sicilinde bir numaralı suçludur sevdiğin.
O nedenle ne kalpteki dört mevsim,
Ne de hayattaki son ismin önemlidir.
Aşklar yüreklerde soğuk ve yağışlı geçiyor.
Kırılacağını bildiğin yerden kaçarken,
Doluya yakalınıyosun.
Arkadaş, kırılıyorsun!
Ruhundan bin parça olmuş,
Binbirinde de aynı surete bölünmüş oluyorsun...
İçimde bir ben daha var, benim bilmediğim.
Yaşayan bir ben var, birinin içinde.
Ve benim içimde, yalnız sen yaşanıyorsun.
Ve bunu bilmiyorsun.
''Doluya yakalınıyosun. Arkadaş, kırılıyorsun!''
Arkadaş,
''Ruhundan bin parça olmuş, Binbirinde de aynı surete bölünmüş oluyorsun...''
Öyle ya...
Şiirin sesi etkili, çok güzeldi... Duygusu su gibi..
Meleğim sevgilerimle.
"Bütün meslekler insan ruhunu kemirip durur. Bir tanesi hariç: Şairlik" demişti Charles Baudelaire... Yorumlarınız beni onurlandırdı... Teşekkür ederim :) :) Saygılar...
samimi içten hoş ve güzel kalemine sağlık
gönlüne sağlık değerli kardeşim,içtendi 👍😙👍
bilindik sonlardan,hüzün ve hayal kırıklığı.samimi dizeler...teşekkürler şaire