Bimezler Agaçlar Ayakta Ölür

ulu bir çınardım beni kestiler
bir süs yapıp duvarlara astılar
kıymetim yok üzerime bastılar
bilmezler agaçlar ayakta ölür

gölgeme uzanıp hani yatanlar
yemeye gelince hazır bitenler
üç kuruşa sevdigini satanlar
bilmezler agaçlar ayakta ölür

dallarımı birer birer kırdılar
ışgınımdan sepet bile ördüler
ulu çınar yıkılmazmış gördüler
bilmezler agaçlar ayakta ölür

bir zamanlar veyve verdim dal verdim
kollarımda nice güzeller sardım
coşkun yaşantının sonuna vardın
bilsinler agaçlar ayakta ölür