Bir

Mecnun'un içini yakan, Leyla,
Sen kadar güzel bakar mıydı aşkına?
Açar mıydı gözlerini, sabahın en sessizliğinde?
Yarin yüzünü,seyreylemeye.

Gözlerinde şükreden bir bakış,
Leyla...
Sen kadar derin mi gözleri?
Sen kadar al ve bakî...

Eritirdi ruhunu sonsuz ayrılık,
Sanki ezelde yazılmış iki gönül,bir.
O bir rüya ki,
İki sevda sığmış,bir.
Ve fazlaydı bir'in sevdası iki'den;
Ayrılığa dayanır mıydı kalbi,Mecnun'un
Leyla'nın gözlerinden...