Bir Acıklı Masal

Mevsim... Belirsiz.
Ayrılık, belki kavuşma mevsimi...
Zaman... Herhangi bir zaman...
Gün... Boz bulanık bir gün
Her ânı hüzün!

İklim... Herhangi bir iklim,
Belki gönül iklimi...
Gök kapalı, şimşeklerden çıt bile yok.
Sicim gibi sessiz bir yağmur,
Kirpiklerden intihar, yağmurların en kutsalı
Her tarafı çamur...

Kor gibi bir yürek boynunu büküyor
Belki istemeyerek, acılar ekilmiş
Bilmeyerek, kabuğuna çekilmiş gözlerin
Kirpikleri kırağı.
Bir ömür, duyguların dağı...

Umutların denizi dalgalı...
Fırtına ha çıktı ha çıkacak.
Neredeyse devrilmek üzere
Hülyaların çürük sandalı...

Her şey tamam eksikleriyle
Suçlu, sessizliğe bürünmüş bir zavallı;
Vicdansız sevgiliye dikmiş gözünü.
Ayrılık kükreyerek,
Hasret heybetiyle,
Üzerine yürür,
Sormadan son sözünü,
İnfaz için tutuklu tutsağı.

Bayram ederken en acımasız kumpaslar
"Kırıldı diye, bir fidanın en körpe dalı"
Söyler ajanslar, yazar gazeteler
Usanmaksızın yeniden, yine acıklı bir masalı...