Bir Adam Sevdim Ben

Bir adam sevdim ben...
Beni sevdiğini hiçbir zaman bilmediğim bir adamı sevdim.
Beni kaybetmekten hiç korkmayan bir adamı kaybetme korkusuyla yaşadım...
Yıllarca...
Üstelik, onu kazandığımdan da hiç emin olmamışken.
Beni hiç düşünmeyen bir adama şiirler yazdım ben.
Sayfalarca...
Mucizelere inanarak, bir adam sevdim!
Bana benzediğini düşündüğüm bir adama inandım...
Kalbimi paramparça edip giden,
Sonra tekrar sesini duyuran, ben geldim diyen o adama inandım...
Defalarca...
Ne kadar kızgın olursam olayım, geldiğine her inanışımda affettim onu.
Büyümekten bahsederdi hep bana...
Çocuktum, büyüdüm...
Onun sayesinde büyüdüm.
Benim için hiç üzülmemiş bir adamdan acı çekmeyi öğrendim ben...
Acıyla baş etmeyi ondan öğrendim.
Konuşmanın bazen hiçbir şeye faydası olmadığını öğrendim...
Susmayı öğrendim ben o adamdan...
Bir adam sevdim ben...
Çok sevdim, anlamsızca sevdim, nedensiz sevdim...
Ondan sonra hiç kimseyi onu sevdiğim gibi sevmedim.
Bir adam sevdim ben...
Aptalca sevdim, çocukça sevdim...
Masumdum, tertemiz sevdim!
Bir adam sevdim ben...
Sevdim işte,
Sadece...
Sevdim!