Bir Aşk Anatomisi

/...demli bir ayrılık olacak tamam
çökmesini bekliyorum
içimdeki karanlığın.../


anladım
hayat hep iki yol sunarmış adama
birincisini bir daha
hiç eline geçiremediğin!

yokuş yukarı sevmelerin
nurtopu gibi
artık işi yok
ayrılıkları olurmuş
narı top bildiğin


...


kaçaradım sevmiştik
koşaradım
doludizgin
hercâi
puştça...


şimdi
ikimiz de
aşırı rüzgar almış yelkenler gibi
deliyoruz gövdemizi
hayli suskun
hayli deli
topuk vuruyoruz sanki
bol közlü bir ateş dansına yan yana
el freni çekik yürüyoruz ayrılığa
yana yana


yok olurdun ansızın
kaybolur birden
kanardı zaman
uyanırdım!


hep arardım içimden
yedi tövbeli
salkım saçak
ne martılar bilirdi yerini
ne sahil demirleri
arardım deli gibi
sen çakıltaşı olurdun denizde
ben hep sürgünde mavi



bâzen hiç tanımadık dudaklarda
arardım seni
bâzen hiç tanımadık konaklarda
arada bulurdum göz ucu
tanımadık balkonlardan
el sallayan saksılarda
en fazla da iç tanımadık barlarda




zamanla azardı aforizmalarım
yağmura kılıç çeker gibi
bulutlanırdım en ufak nemden
hınçla böler gibi bir ekmeği
yorulurdum katrankarası
solgun mavi


saçların kısaydı hâlâ
günler uzun ve yalancı
hayıflanıyordum kendime
kararttım diye dünyanı
kapkara gözlükler takıyordun
fayda etmiyordu
kalın bilekli acılara
uzun filtreli cigaralar
artık bir hayâldin kısacası
takılıyordum ulu orta
gece görüşlü hülyalarla
dışı dişi! içi balon köpüğü
ne kadar rüyâ varsa


hep iki yüzüm olurdu
bu gibi durumlarda
eski kasetler gibi
bir yüzü çalarken
diğer yüzünü ezbere bildiğim




özlerdim
özlem olurdun hep
yarasa gözlü baykuş ağızlı
ve seni özlemek
geçmişin, en tenhâ
en karanlık sokağında
cam kenarı yer ayırtmaktı!

ve
seni hatırlamak;
kıymıklı bir şarkı çalarken
köşedeki meyhanede
damları buzdan çiviler tutmuş
sokak kaldırımlarında yürümek çırılçıplak!...


yan yana iki kişi oturulan
ve küçükken bizi hep kandıran
dönme dolapların gerçek hâliydi
yaşamak!...




ToprağınSesi




.