Bir Aşk Olamadım

Kimsesiz, uykusuz ve aksi biri oldum.
Yaşamdan da öte bir yaşam oldum.
Karanlığın üzerine çöken bir bulut oldum.
Benden korktu yaşam, dalgalar, dağlar.
Ama bir aşk olamadım.
Ondan kırıktır benim bir kanadım.

Kırıldım, dedim ki geçer.
Yapraklar yapraklarını hep güzde döker.
Silkelen dostlarından, düşmanlarından.
Çünkü hayır yok insanlardan.
Ben aşka mıhlandım.
Sen benim odak noktamdın.

Uçan gökler, kuşlar, insanlar dinledi beni.
Padişah oldum başlarında.
Nöbet bekledim kaç gece aşk kapısında.
Açmadı kapıyı her defasında çalıp kaçan aşk.
Sanırım bir pot kırdım.
İlk defa kendimi bu kadar zavallı hissettim Tanrım!

Aşk benden üstünmüş meğer.
Üstümde keçeden bir eğer.
Uğramaz bana artık böyle sevmeler.
Ben ilk defa böyle zavallıyım.
Sanırım anladım.
Ben aşk olamadım.
Bunun yüzünden bu kadar bizarım.