Bir Aşkın Ölümü

Özlemlerime özlem katmış
Nasılda bekletmiştin.
?Bende seni seviyorum? dediğin gün
Dolu, dolu yaşadığım ömrüme
Bir ömür daha katmıştın.

Bilirsin yüreğimi
Orda yeşertmiştin bu büyük aşkı
Öyle büyüktü ki aşkımız
Yazamadıklarımızı okur
Söyleyemediklerimizi de duyardık.
Sen nem kapsan oralarda
Hapşıransa ben olurdum burada.
Şimdi diyorsun ki
Acıttığını bile, bile içini
?Sevmekten vazgeç beni...

Bakma sen Atilla İlhan'ın
?O sözler ki kalbimizin üstünde
Dolu bir tabanca gibi
Ölüp ölesiye taşırız
O sözler ki bir kere çıkmıştır ağzımızdan
Uğrunda asılırız? dediğine
Seni mutlu edecekse eğer
? Seni seviyorum dediğim her sözü
Söylenmemiş sayar, alırım yüreğime.
Namludan çıkan kurşun çevrilirse geriye...

Damla kendini tamamlayınca damlar
Seni seviyorum demende bir eksiklik var
Sevgiyle aşacağıma inanırım her şeyi.
Seninle öğrendim acının aşkı beslediğini...

Toprak çekiyor derler
Doğduğu yerde ölmek ister ya insanlar
Aşkta öyle be sevgilim.
Ölümsüzde olsa
Hep büyüyerek de sürse
Başka gönüller besleyecek de olsa
Yeşerdiği yerde kalıyor gene de
İstenmese de

Sevmekten vazgeç beni demen
Bir aşkı öldürmek demek
Canımı çok acıttın, anlaşılan acıtacaksın da...
Sevmiyorum diyemezsin biliyorum.
Seni mutlu etmek adına emanetin saydığım aşkı.
Yüreğimde saklıyorum

Gitmeler dönmek içindir nasılsa
Başka kapılarda tüketmezsen kendini
Hiç gitmemiş hiç bitmemiş gibi
Geri alırsın büyüttüğüm emanetini...

Dolmabahçe 11.10.2008