Bir Ayrılığın Arasında Kalan Çocuk

mahkeme kararıyla
çocuk verildi anneye
sadece hafta sonları görecekti babası
nasıl alışacaktı nasıl dayanacaktı çocuğun yüreği
kim bilir nasıl değişecekti dünyası

oysa severek evlenmişlerdi
ayrılmayacaklarına yemin etmişlerdi
yedi yıl sürdü bu yemin
çocuk tam okula başladığında
kafası allak bullak oldu
iki arada,bir derede
ufacık beyni yoruldu

bir hafta sonu geçiyordum kapılarının önünden
çocuğun annesiyle telefon konuşmalarını işittim istemeden
çocuk babasında bir gün daha kalmak için yalvarıyordu
annesi kabul etmediği için hıçkırarak ağlıyordu
kısıldı bir an sesi
annesi dayanamadı
kabul etti dileğini
çocuk koşar adım
geldi arkadaşının kapısına
annesinin bir gün daha izin vermesine sevinerek
arkadaşına gitmeyeceğini söyledi
başladı zıplamaya
elinde topu sektiriyordu
gözlerinde ışıltı vardı parlıyordu

akşam geç saate kadar oynadı kapının önündeki parkta
babası bisikletle gezdirdi
uçurtma uçurdu gökyüzünde
mutluluk vardı,yüzünde
ertesi gün oldu
annesinin verdiği süre doldu
gitme vaktiydi
kapıda babasıyla doyasıya vedalaştılar
babasının elini bırakmak istemiyordu
babası sarılınca yavrusuna
buz kalbi,sert görünüşü eriyordu bir anda
nasıl bir düzendi bu
alt üst oldu bir anda
olan çocuğa olmuştu
iki arada kalmıştı
yüreği hep telaştı
çocuğun bir an gözleri taştı
boşaldı yanaklarından damlacıklar
babasının,yavrusunu uğurlayan iri ellerine
babası ellerini silemedi
bu ayrılığa alışamadı vedayı içine hiç sindiremedi

el sallladı çocuk arabadan
iç geçirerek
ardından öylece baka kaldı babası
yüreğinde kocaman yası
silemedi alnındaki yazgıyı
koparıp aldılar ciğer paresini
bir tanesini
oğlan benziyordu babasına
gururlu ve metindi
vedaya yenilmedi,pes etmedi
az sonra annesine kavuşacaktı
böyle avutuyordu minik yüreğini
ve böylece devleşiyordu
tek tesellisi kendisini sevdiklerini bilmesiydi
o günden sonra öğrenmişti med_ceziri
yarası her geçen gün iyileşiyordu..