Bir Ayrılık Hikayesi

Senden ayrılıyorum,

Sen bilmeden..

Kapıyı sessizce kapattım,

İçeride uyuyordun,

Herşeyden habersiz,

İnan sevgilim en iyisi bu,

Karşı karşıya kalsak,

Söyleyemezdim senden ayrılacağımı,

Akıttığın gözyaşlara dayanamazdım,

Seni seviyorum bunu bil yeter,

Alışırsın zamanla..

Anlarsın neden gittiğimi,

Bulursun yeni birini...

Ayrılmadan son kez baktım yüzüne,

Bir melek kadar saf ve temizdin,

Gitme diyordu dudakların,

Bırakma diyordu,

Öpmeye kıyamadım,

Kahroldum..

Düştüm yollara,

Her zaman dolu olan yollar,

Bomboştu, ıssızdı,

Sigaramı yakacak kimse yoktu,

Sanki onlarda biliyordu,

Seni terkettiğimi,

Sitem ediyorlardı bana,

Neden terkettin diye,

Bilmiyorlardı asıl gerçeği,

Senin mutluluğun için,

Kendimi feda ettiğimi...

Delice aşıkken sana,

Kendimi ateşe attığımı,

Bilmezlerdi çünkü,

Sen de bilmiyordun,

Bilseydin arardın beni,

Bırakmazdın bu kadar kolay,

Yırtmazdın resimlerimi,

Hasret kokan mektuplarımı,

Saklardın bir ömür boyu,

Kahretsin!

Kahretsin!

Gülmeyecek miyim bir an bile,

Gidiyorum,

Yüreğim seninle..

Bulamam senin gibisini,

Kurumuş güller bıraktım sana,

Anlarsın diye,

İnan sevdiğim,

Herşey senin için...

Biraz sonra uyanacaksın,

Beni arayacaksın,

Başucuna koyduğum,

Ufak notu bulacaksın,

Hemen telefona sarılıp,

Bütün dostlarını arayacaksın,

Sizde mi, geldi mi diyeceksin,

Telefonlar bir bir suratına kapanacak,

Yüreğini bir korku saracak,

Yalnızlık telaşına düşeceksin,

Geceler geçmez olacak,

Bir dakika bir yıl olacak,

Ağlayacaksın dönecek diye beklerken,

En sonunda alışacaksın,

Yeni birini bulacaksın,

Boy boy çocuklarınız olacak,

Her biri gül tanesi gibi,

Belki arada sırada hatırlayacaksın beni,

Vefasız, vicdansız diyeceksin içinden,

Sevgime layık olamadı,

Beni terketti acımadan,

İnan sevgilim ikimiz için,

En iyisi buydu...