Bir Ayrılık Hikayesi Bu
Bir ayrılık hikayesi bu
Çok yaşadım ben aynı masalı
Evin içi buz gibi
Esir almış ayrılık bedenimi
...Giden sevgilinin peşinden
Göz yaşlarıyla çok yoğruldum
Hamurum kahır
Suyumsa hep zulüm oldu
Doğmadı hiç güneş hayatıma
Uğramadı gerçek sevgi yanıma
Hüzünlerle kahırlarla
Oldum ben böyle akraba
Bir ayrılık hikayesi bu
Yaşanmışlıkların ardında kalan
Bir ayrılık hikayesi bu
Mutlulukların gölgesinde kalan 27 TEMMUZ 2010
sibel hanım bu ne duygu bu ne hüzün ......efkarlandım vallahi..........
üzülmeyin diyorum..........
sevgiler..
Kaleminize,duygularınza derin saygılar sunuyorum. Herkes bir kendi bedeninde kendi canını taşıyor ve yüce yaratanın emri ile onun nimetleri ile yaşamaya çalışıyoruz. Sosyal canlılarız tabi muhataplarımız,müşterekliklerimiz de var ama birinin veya birilerinin kıymet bilmezliği herşeyin sonu olmamalı çünkü hayat devam ediyor ve etmesi de gerekir. Kötüler,kötülükler dökülsün yerlere üzerine basıp yürüyelim yine hep ileriye. Esenlikler diliyorum. Sevgilerimle...