Bir Ayrılık Şiiri

Bir iki üç
Saydı zaman kalanını
Yitenlerden çıkardık artanını
Bir misal geçmişten
Senle ben

Dört beş altı
Ayrılığa kalktı zaman
Senden beni
Benden seni çalarken
Hiç pişmanlık duymadı

Bir elin parmağını geçmedi
Bize ayrılmış vakitler
Sen ufuktaki son gemi
Bense dağda batan güneş

Gece geceyi doğurdu
Güne kalmadı izimiz
Yüreğime sorsalar
Acısı tarifsiz

Zaman vicdansız olma
Hatıralarımı savurma
Zihnimin kilitli odalarına
Ben onsuz nasıl yaşanır unuttum

Bir elin parmakları kadar bile değil
Bize ayrılmış zaman
An be an yitmektesin
Tutamadığım avuçlarımdan