Bir Bakışın Açlığıyla Ölüyorum

bir anlık sevincime bin çelme iner gökten
kara buluttan sağnak
rüzgarıyla toz toprak
ardından adı konmamış korkular
yüreğim öksüz kalır yeniden
güneş açmaz yüzünü
bulutlarla muhabbette derin derin
gözlerimde kurşuni perdeler
etrafı flu görür gözlerim
arada okşar yanaklarımı yavaştan ılık ve sıcak
farkedilmez karışık ağlamaktan
yeşil çimenler küskün bu bahar
ağır ağır sallanır rüzgarla gece
okşanmaz artık parmaklarım
yalınayak gezsem de üstünde
artık bir bakışın açlığıyla ölüyorum
diri diri gömülürcesine çaresiz
her dokunduğum hayal yok oldu sebepsiz
artık ne bakış ne tebessüm ne de naz
bu son olsun ne olur son ayrılık mevsimi
bu son yaz