Bir Bilsen

bir bilsen
nasıl diz çökerdi bulut
korktuğunda

boynumuza kadar uzanır karanlığı
bilsen nasıl yağardı
yağmur, boğarken karıncaları

kaçarken yalnızlığı
hücrelerinde diz boyu heyelan
küf kokardı şarkılar, dili kesik işkenceler delerdi şafağı

sessizdi
can kırılırken ve can doğarken diğer döşekte
bilsen nasıl söylenirdi o masallar

gözlerini kamaştıran Eylül'ler sevişirdi
habis işkencelerde,

insanlık onurunu hiçleştirirdin
hiç sabahlarda

bilsen nasıl ağlardı
delikanlı düşleri
mazgallarında hikaye üreten yazarlar

uzun öyküler çizerlerdi
kan pıhtısı tırnaklarıyla
ağlamak ile gülmek arası, eksikleri tamamlardı yarım tuvallere

bilsen
orada kaldı kan çizimleri
sökemediler duvarları
düz bir fırça ile maskelendi beyaz boyalarla

kapanmadı bir kat
bir kat daha
ölene kadar o resimler..... öldüler sonunda askılarda sallanan boyunlar kadar.

Sonra sesleri kaldı
Kulağımızı tırmalarken tırnakların

Tek yol devrim dediler
Ya da postallarımı bağlayın düşmesin....

Düşmedi
Ya da babası ağlamadı Hüseyin'in lastik ayakkabılarına

Biz bildik ki
Çabuk kurulmamalıydı sehpalar....Zorumuza giden fidandı kuruyan