Bir Bomba Patlıyor Kendimle Çatışırken

Böyle günlerin yağmurlarında bile hasta olurum,
kapıdan gizlice ışığı geçirip ani öfkemle
sokaklarda sidik yarıştırırdım küçükken,

sandığınızdan daha vefalı
daha coşumcu örnekler çıkardı,
kişisel haksızlıkların anlatılmadığı durumlarda,
farklılaşma süreçlerinde kariyersizlikle biterdi,

hep klişeler de doğururdum kendimle çatışırken,

ilkgençlik yıllarında,
yine sokakta bıyık bırakmış abileri örnek alırdık,
onların da sevgilileri olurdu biz hep uçardık aynalarda,
zeytin dalı uzatırlardı büyük örnekler verip,
kavurucu özlem değil de bir başka kavuruculuktu o zamanlar,

çünkü onları içimizde tutardık ziyan olmasın diye,

gavur olmanın ne olduğunu bilmezdim,
önemi de yoktu zaten

saksıda büyütülen ev kokuları macerası daha iyiydi,

kitapların içinde bu kadar acı yaşadıktan sonra
şarkılardaki deli kadınla hapishane yürüyüşü yapardım,
hıncım apansız diniverirdi kan verirken,

suratına yerleşmiş o adımlar çok ciddi olurdu,
bu minvalde gök gürültülerine de alıştım sonradan,

az gelişmiş ülkelerde dal yıkıcı,
kum saatleriyle rutin gerçekleşiyor,
yeni kelimeler bulmak da mümkün,

yine çocuklukta,
ilkgençliğinde tanışmaların,
camdan dışarıyı seyreden oyuncular yaratabilirdim,
su , az bulunur bir madde olmaktan çıkardı,

öpeyim el çırpışını,sarıl bana,
uykunun ayıplığında sıçrayan koyunları özleyelim,

o abiler sonradan gözümüzden düştüler,
sevgilileriyle beraber yenik mimoza çiçekleri gibi ayrıldılar ülkeden,

çeşme başlarından el salladık onlara,
ama bu sefer içimizde bir küçümseme,
bir ufak olgunlaşmadan reddedilmişlik vardı..