Bir Çıkmaz Sokak

Ey garibim

Bir çıkmaz sokaktır bu girdiğin

Kubbealtında onca kuş cesedi 

Ve sessiz çığlıkları çiçeklerin

Anlamlandıramazsın

Bir güz yağmuruna tutulur

Üşütürsün olur olmadık yerlerinde bu şehrin

Ve yolda geçen şemsiyelinin 

Ruhu duymaz ya seni

Seslenemezsin

Bir ışık gerek tünelin sonuna

Toprağın kuru bağrında boğulmadan

Altında kalmadan üstteki koltuk savaşlarının

Bir ışık gerek ki seni uykundan edecek

Göremezsin

Garibim

Kurtuluşa ermek adına illa ölmek mi gerek 

Sayfalara hükmeden bir yüreğin

Bir rüzgârın olsa buğdayları bükmeyen

Sana kurtuluş kendisi gelecek

Tutunamayacaksın 

Ben bir eski çınarın altında uzanır

Kaybettiğim aşkın resmine baka baka ağlarım

Sense bir moloz yığının altından çıkarır

Yağmurundan dolusundan saklar

 Bir vakit bakmak isteyip de

Ağlayamazsın

Seni celladının elinden kurtarmayacak bildiklerin

Cehaletin mazur

Zulmün meşru görüldüğü bir çıkmaz sokakta

Seni garip eyler 

Boynunu bükerler

Kaçamazsın

Mavilere anlatadurduğun çocukluğunu

Düşünceni ve duygularını

Çalıp sattıkları bir Ağustos gecesi

Pencereden avaz avaz bağıracak 

Anlatamayacaksın 

Hayatın gayesini sınırlayan bir çoğunluğa

Azınlık muktedir olur mu hiç

Üzülme garibim 

Ağacından düşen ilk yaprak sen olmadın

Son yaprak da sen olmayacaksın

Düşerken soracaksın kendine

İyi olmak ne vakit ayıp sayıldı şu fani dünyada

Bir kelam etmek

Belki masumca

Belki kirlilikten arınmış bir kelam

Ne vakit suç sayıldı diye düşünecek

Deliremeyeceksin

Vesselam

Hayat bir sahneden 

Şiirse kelimelerden mi ibaret diye

Sorar insan