Bir Çocuk Ağlar Bahçemde..

Bir çocuk ağlar bahçemde,
Kan kırmızı saçlarıyla güller İçinde.
Öyle masum öyle içten.
Coşkulu. bakışlarla hıçkırır derinlerde.
Gül acıtmıştı canını,yakmıştı körpe yüreğini.
Güle kızılırmıydı kızıyordu işte acıtmıştı canını.

Nefret öfke sarsada her yanımı,kopsa yüreğim.
Kan kuyusunda içseler kanımı,boğularak irkilsem.
Acırmısın bana,ağlarmısın, dönermisin bana?.
Severmisin beni,yanlızlığım.
Doya doya içmiştin ya kanımı.
Güle kızılırmıydı kızıyordu işte acıtmıştı canını.

Kimseye baş eğmek istemez onurlu yüreğim.
Neden,nasıl,niçin der kabul etmek istemez.
İsyanım kendime duygularla savaşa devam.
Kendi içimde kral benim,hükmederim ben duyguları.
Bir karınca misali,eşelerim ya duyguları.
Güle kızılırmıydı kızıyordu işte acıtmışmıydı canını?

Korkusuz,çiçeksiz bir çöl düşlerim acılarımda.
Büyütürüm yanlızlığımı cansız düşümde.
Ağlarım kendime,gülerim halime bakmam yüzüme.
Kendi kanımla sularım ben,bahçemdeki gülümü.
İşte bu güller içinde beklerim ben ölümü.
Güle kızılırmıydı kızmıyordu işte acıtmamıştı ki, canını?