Bir Dağın Zirvesinde Açtım Kollarımı

dünyayı gezmek
yürümeye
gözlerinden başlamak istiyorum!

avuçlarım güneşe açık
her martıya selam verip yol boyu
taa umudun gün batımını izlediği parmak uçlarına
keşfedilmemiş bir kıta olan
saçlarına ulaşıncaya dek
ve demir atmak kimi zaman
yorulduğunda nefeslenecek liman olan
dudaklarına...

dünyayı dolaşmak istiyorum sende
bir uçtan bir uca aşkın hüküm sürdüğü teninden
kirpiklerinden başlayarak..
bir dağın zirvesinde açtığım kollarım
sende kapanmalı
sarılınca..
sende bulmalıyım aşkın yüzölçümünü
senimetrik bir fark olmalı, dünyanın öteki ucu

kanatlarında sevdadan başka yükü olmayan
martılar gibi süzülerek
bir yanımda baharın
bir yanımda teninin kokusu
gamzene çıkan patikalarda kaybolmak
yürümek..
uyurken kapanan gözlerini
gün batımı diye izlemek istiyorum

velev ki yorgun
mutlu
ama heybesi
göz kapaklarını kırparak çektiği resimlerle dolu
bütün bir ömrü sana bulamış
sende açmış gözlerini her sabaha
bir gezgin olmak
vatan diye
geri dönünceye dek kirpik uçlarına
dünyayı dolaşmak istiyorum
gölgem
gölgenin elininden tutarak
uzak kelimesi
anlamını yitirinceye dek
bizde..

Hakan Karali & Ezgi Uyur