Bir Damla Yaş Büyüttüm Ben

özlemimde bir damla yas büyüttüm ben
sen ardına bile bakmazken ben atesinde yandım
sensizliğin acısı mıh gibi çakılırken bagrıma
bu perişan halimi anlatamadım hiç bir dostuma

ellerimde kanayan siirinin kokusu ve biraz ıslaklık var
yazmak istemiyorum artık senli siirleri , acılarımı
ama durmuyor kırılan kalemden damlayan kanım sen diyor
sen ; sen olmaktan çıkıyorsun gözüm kararıyor

veda etmesini öğretemedim ben kendime
aklımı başımdan alan gözlerin hatrıma gelince
düşüyorum düşlerimin peşine ...
sevgili son verelim artık bu hasrete

Dilimin lal halini severdim
mesela duymasaydı kulaklarım
ve okumasaydı gözlerim
oldu olacak yazmasaydım düşüncelerimi
bu acıyı yasamasaydın...