Bir Deli Kadın Aşığı

yalnızlığın ilahlaştırdığı bir adam
bir de ben
geçerken yolların sürgün makamından
ne sesi duyulur özlemin
ne akıbeti bilinir gençliğimin
serde tüm eller el olmuş
elvedalara gebedir gözlerin

hangi suratın izinde kalmış bir acı
öyle bir ifadeyle başlıyorken sabah
ben bir deli kadının aşığı
sen yalancı bahar rengi gözlerinde satılmış
bütün iklimleri havale ederken gecelere
elbette karanlık suçlu değildi bu ticaretten
yıldızlarda tutulan dilekler bahane ...

şimdi yokluk deminde gider gibi
kalır gibi gidiyorsun
bir eski şehrin yıkılmış evlerinde
odalarda yalnızken ben
hangi el olabilmiş ki elvedama çare
gidenler daha iyi bilir
kalanlar beyhude ...
,
bütün ilahların üstüne yemin eden ben
çıkıyorken günahın celsesinden
tuttum ellerimi şafağa doğru
deniz mavi dalgasını kıyıya vurmuş
kayalarda hoyrat bir sancı
hangi acı acı çekebilir ki benim yerime
bütün allahları sattım ben
bilmiyor musun yine