Bir Delilik Diyalektiği

Çağın adı insanlığın ölüm oyunları
ne yapsak netsek?

şehirleri yakın
yakın şehirleri

Şimdi tam zamanı her varlığı alt üst ederek
dağıt yok et!!!
Hepimizde var gözü doymaz bir cesaret
Haydi, kalbini içine çek hırsına refakât et

şehirleri yakın
yakın şehirleri

gözler avcı kirpikler toplamacı
kaçın kurasıyız hiç kurcalama
güne boğul geceyi boğazla
bizden ne çok var
abdallar pek uzakta
ben de gömülsem ya bir mezara

şehirleri yakın
yakın şehirleri

nasıl da kıpraşıyor gözlerim
ağlıyor muyum yoksa
kızılcık şerbeti içtim diyorum soranlara
acıyor yeminle
evrende düş kırıklığından yoruldu ayrıca
siz bana bir tabut çakın
dünyanın çivisi fısıldamadan
kıyamet bombası kımıldamadan
uyumalıyım ben

şehirleri yakın
yakın şehirleri


aklım işte böyle uzağa kaçınca
yüreğim toz dumana karışınca
bir de acı acı yakınınca
deli harflerimi yerleştirirken sayfaya
döndüm baktım şöyle bir etrafa
duruyor sessiz eşyalar
kahve fincanı dolu kül tablası
kedim var adı mia bakıyor bön
onu bile sevmedim
masumcuk hâlbuki
vızıldadı bir sinek
ah ne üzgünce bir türkü
bak ruhum yine boynunu büktü

susmuyor beynimin şimşekten ürküntüsü
büzüldüm kendime
gık bile demeden

siz seyredin kılınızı kıpırdatmadan!!!


ah benim cici ruhum
zihnini öpeyim
de geçsin...