Bir Dem Ol Ruhuma

Bir dem ol ruhuma
Karmaşama
Sen ezelim olmaya koşan yağmur damlasısın
Eylül fısıltılarında


Ölmeyi denemek adına
Adına edepsizleşen şairler gibi
Kutsal bir şiir titrekliğinde
Bir dua gibi
Yarının kafiyelerini zehirliyelim usulca


Sokuldukça
Daha bir sarhoş dokunacağız sonsuzluğa
Bizi öperek doğacak çocuklar adına
Demokrasi meydanları adına
Çiçekler adına
Sefalet adına
Bir isim koyabiliriz susamışlığımıza



Kemiğime kadar bulaşan tuz tanesisin
Etim çoktan ayrılmış yolundan
Toprak kokusuna karışmış zaman kadar
Geçip gitmişim dünden
Unufak olmuş ekmek kırıntısı misali
Bereketine mecburum
Dudaklarının yosun kokulu tadına da



Bir dem ol ruhuma
Karışacağım uykularına, şafağına
Bileklerinin inceliğine bulaşacak parmaklarım
Paslanmış bir kelepçe olmayı dileyeceğim oracıkta



Yaşam dediğimiz nefesi keşfetmek adına
Adına buğulaşan ses birikintilerine tabiat olmayı
Gecekondulara dere yatağı olmayı
Mapushane olmayı
Devlet olmayı
Vatandaş olmayı
Bağımsızlık çıplaklığında insan olmayı
Adem'le Havva'ya dönüşene kadar
Adının üzerinde vernik olmayı
Parladıkça gecenin içinde olmayı
Oracıkta ölmeyi, hemen adının oracığında
Bir bilsen, yaşamayı ne kadar çok isterdim sende



Pencerelerin ıslanmışken dokunabilirsin gri gökyüzüne
Bir patika çizebilirsin, bir yürek mesela
Ya da bir martı
Narin parmaklarının izi kadar varımdır
Şafakta bizi boynuna sürdüğünde
Bizi alıp güne götürdüğünde
Sabahın o ilk tebessümünde varımdır mutlaka



Sevgili
Sevgilim
Adımlarım adına
Adımsızlığım adına
Sen sonbaharın eylül kokan tadısın ruhumda...