Bir Demet Hüzündün

Bir demet hüzündün sen benim hayatımda
Yarından yarıya azalan sevincim oldun hep
Kanayan düşlerimi bir tek sen bildin
En çok hüznüm oldun onu bilemedin

Sevgiyi de sevmeyi de beceremezdim
Öyle yarım bakardım hayata ipin ucu çoktan kaçmıştı öte dünyaya
Annem öldükten sonra büs bütün dağıldım
Hayallerimi gençliğimi şu fakir dizelere adadım

Şimdi yarının korkusu var gözlerimde
Yarının telaşı ölümün soğuk hesabı
Hiç birini düşünmüyorum artık
Bir tek annem aklımda birde eski günleri ağlayarak hatırlıyorum

Şimdi bütün bu yıkık hayatın üstüne
Annem gibi sende gidiyorsun
Beni buralara mahkum edip
Şiirlere dizilere kelepçeleyip kendi mutluluğunda yaşıyorsun


Say ki ben seni hiç tanımadım
Say ki ben seni hiç bilmedim
Zaten çocukken de say ki seni hiç sevmedim
Böyle bırakıp gitsen de sen say ki ben seni her gece şiirlere dökeceğim


Yalan..!! gidersen git ben hiç üzülmeyeceğim
Zaten alışkınım hüzne
Sen ardımdan ne dersen de
Seni artık hiç düşünmeyeceğim