Bir Deniz Ve İki Martı

(1)

ansızın
tövbe etmeli günahlar
kapına çıkarken tüm yüzsüz suratlar

inkar etmeli
aşka inanmayanlar
söylemeli dilimde biten tüyleri

caddenin ritminde salınırken araba sinyalleri
çığlıkların bağrından kopan
iklimleri ezberlemeli

morun ellerinden
kırmızının gözlerinden
en çok da mavinin görünmezliğinden
ürkmeli

(2)

en kirli mazinin bağlarından doğup gelen hayatın
kaderi
ve doğduğum anın vicdansız dakikalarının
hazin tuzaklarının düşmanıyım

senden çok uzakta
ismimi andığın saniyeler kadar yakınındayım

senden çok uzakta
resmimi yaptığın anlar kadar yanı başındayım

kısacası
öylesine bir an bile aklından geçsem
hemen orada bitiveririm
yeniden yaşamak için seni
kalbimde zorlu imkansızlıklar gerçekleştiririm

seni düşünür
seni yaşarım
eski aşkın izinin
her an ritmini söylerim

(3)

kalmak gerçekten bu kadar zor muydu?

yoksa
seçimlerinin arasında kalmak şıkkı mı yoktu?

ben bilmiyorum bunu

eğer ölmüyorsa hala içinde bir şeyler
bu benim içimin savaşıdır
eğer yaşıyorsa sessizce
derince kazılmış kalbinin kuyusu içinde bir nefesim
işte o zaman bir umut vardır bir martı için

ki derlerse bir gün
çare tükeniyor dipsiz ucunda denizin
beklersen eğer zifiri karanlıklara gömüleceksin
yalnızlık hissinin içinde
zincire vurulup hapsedileceksin

ne derlerse desinler
fark etmez artık
sensiz cennetin ne önemi vardır ki
bunlara inanıp hayallerimi terk edeyim

hiçbir şeyin ehemmiyeti yok
başka hiçbir hissin bende değeri de yok

varsın seninle boyansın cehennemim
varsın gömüleyim kara topraklara
o ucunu göremediğim tuzaklara

...

bırakın bu iki martıyı artık
ansızın
sizin sızınız olmaktansa
kendi içlerinin mutluluk haberi olsunlar
bırakın ki aşk doğsun sonsuz cehennemine
bu sonlu denizin soğuk derinliğine...


21.03.16