Bir Dosta Mektup

Rutubetli bir gecede 

Ömrümün yine en evhamlı sokaklarından birinin

Islak kaldırımlarında seni bekliyorum dostum

Konuşmam gerek... Konuşmamız gerek

Gülerken gözlerindeki o iki yana çekilen çizgiler

Bir de iç çekişin teselli ediyor beni be Efsun...

Konuşmasam yine anlardın az çok

Sanırım...

Kelimelerin olmadığı yerlerde

Konuşmayı öğrenenlerdeniz biz..

Konuya gelelim Efsun...

Şurama, sol yanıma sirayet eden bir yangın var

Canımın yanmasından çok 

Üşüyorum Efsun... 

Kar yağmış da eldivensiz bir çocuk misali

İliklerimde bir dinleme tesisi soğukluğu

Aklımın alamadığı

Bir kaos...

Bir dağınık kalabalık var içimde

Gitmek kurtarır mı beni Efsun

Geçer der misin bazı acılar...

Mesela çantamı alıp çıksam

Sezen Aksu çalsa telefonumda

Eskimiş koltuğumda 

Orhan Pamuk, Sabahattin Ali'ler olsa

Şehir şehir

Sokak sokak

Bir kendimi dinlesem bir kendimle olsam

Geçecek miydi duvardaki isler Efsun...

Nerede ve nasıl başlar birine tutulmak

Aşk bir kavram mıdır sadece

Yahut onlarca acizliğimiz için bir sığınak mı

Nerede ve nasıl başlar birini kaybetmek

Ölümvari bir soğukluğu olmaz mı insanın...

Yüzünde cam kırığı

İçi deliklerle dolu bir çanak

Bir küheylan bozuntusu muydu içimde koşturan

Bana ve kelebeklere 

Yarınların olduğunu nasıl anlatacaksın Efsun...

Ağaçlar yaprak döküyor dostum

Gidilecek bir başka meyhane

Bir yabancı sokak kalmadı şu şehirde...

Kiraz küpelerine biraz benden de bahset 

Biraz da beni anlat bulutlara...

Yalnızlığımdan ve yalnızlığımın haşin kaderinden

Kelimelerimin o elle tutulmaz acısından

Gözlerimden...

Solmuş sözlerimden...

Biraz da benden bahset bana Efsun 

Anlatabildiğin kadar...