Bir Duvar Ötesi Aşk

yüreğinin hüz/ünlü bozkırlarında
bir otun,yaş/lı dikeniyim belki de artık
defalarca etine batan
bir duvar ötesi
karanlığım belki de,ışığında sönen
tuğlaların arasında
sessizliğine gömülen..

duvara çakılı
zamanın zehirli akrepi
vurdukça,
kanatır beynimin dehlizleriini
ve süzülür dudaklarımın ince kıvrımlarından
bir buruk ıslaklık
kaybederim,bir anda
yaşanmışlıkların en ulvi izlerini
söylesene sevgilim,
bundan böyle
ben hep
beton duvara mı,yüzümü yaslayacağım?
ve bu duvarın,kıskacında mı yaşlanacağım?

bir zamanlar başını
yasladığın,şefkatli göğsüm
şiddetle
dokunduğu, soğuk nemli duvarı,paralıyor
ve bu duvar ötesi mesafe,bana
veda kapısını aralıyor

şimdi o duvarda,teli kopuk udun t/elleri de suskun
mü/hürlenmiş,kalbin gibi
ve üstelik
hiç bir besteyi çalamayacak kadar da yorgun
ve hal böyleyken benim de kalmıyor takatim
dokunsam hissetmezsin
dokunmasam fark etmezsin
lakin bilesin ki
ölümsüzdür içimde,benim sadakatim.

şimdi gönlümün ot/ağına bir salıncak kurdum
sallanıyorum o duvardan ,bu duvara
sıçradıkça üzerime,kaygılarının külleri
sıvası dökülür,sev/damın
bir aşk ninn/isiyle oyalarım ruhumu
kimbilir
belki de bu halim,u/mutsuz bir vaka

hiç değilse bir ses ver
şu duvar ötesinden
bu tesselli de bana yeter
korkuyorum
yalnızlığımın duvara vuran,korkunç gölgesinden...