Bir Esin Kokusu Duyar Gibi

Sinyali kesik bir akşama rengini verir gibi kalıyorum.
O vakit gün keşfediyor gökyüzünü belli belirsiz.
Seni karşılıksız sevmelerime başlangıç verince,
Dildeki nemiyle sabah rüzgarını dişler gibi oluyorum.
Sığınacak serüvenler gibiyim namlunun ucunda.
Güneşi iki koldan sever gibi okşuyorum,
Ayrı yolları bir bütün eder gibi şeritleyerek.
Noktalasam mı yoksa biraz daha mı yürüsem bu şiirde?
Caddelere uzanmadan sokakları çıkmazlamadan,
Çok asır döşenmiş öteleri kovar gibi,
Desibeli yüksek ayak seslerinde geçmişe varıyorum.
Ürpertir gibi sevindiren buydu beni az önce.
Şimdi nefesimin gürültüsüyle poyraz belki de aynı...
Bu senin siluetin mi yoksa benim mi?
Aramıza girmeyi zorlayan bozuk bir radyo frekansı mı?
Epeyce sevmeye düşünmeye başlamadan,
Yaşanmışlıkları kırık bir logardan süzerek,
Bir esinin kokusunu duyar gibi kalıyorum...