Bir Gariban Ana

Bir mahsum gördüm köşe başında,
Anlamsızca bakınıyordu,sağına soluna,
Bir eli başında,diğeri bağrında,
Ya kaybolmuşdu,yada atılmışdı sokağa....

Sessizce yaşlar akıyordu göz pınarlarında,
Can yakıyordu garibanlığı bakan insanlarda,
Çilesi okunuyordu ak dolmuş saçlarında,
Ya ihanet kurbanı,yada uğramış haksızlığa....

Çözümsüzlüğü barizdi yüzündeki manada,
Yaralı kuş gibi koşuyordu bir oraya bir buraya,
Korkuyla geri dönüyor durduğu köşe başına,
Ya oğlu atmış,yada kocası koymuş sokağa....

Oturup yanına bende ağladım onunla,
Sımsıkı sarıldım korkmasın diye boynuna,
Kötüde olsa yapılmaz bunlar bir ANAYA!
Ya vicdan yok,yada insan denmez onlara....

Vefakâr olur,harcasada ömrünü uğurlarına,
Birazcık şevkat bekler emeğinin karşılığında,
Nice olacak hali belli değil sonunda,
Ya canına kıyacak,yada sır olup kaybolacak sokaklarda.


Unutulan Şair Rual



Kadınlarımızın,bu topraklar üzerinde kendini bilmezlerin kadına karşı davranış bozukluluğunun sonunda ezilen,eziyet gören anaların haklarını çiğneyen evlatların,anaya karşı saygısızlıklarının dersini kimler verecek.İçim yanıyor,yüreğim kanıyor.Belkide her gün bir köşe başında bu ve bundan beter yaşamlarını sokaklarda kaybolan,anaların Allah korkusu insanlık dışı davranışların cezasını Rabbim versin inşallah.Tüm ana olan eziyet çeken analara adlediyorum şiirimi...Ellerinden öperek saygıyla eğiliyorum tüm anaların karşısında.........