Bir Gün Anlarız

Bir sabah uyanır insan,

Ve aynadaki yüzü tanımaz olur...

Yıllar usulca bir tül gibi geçerken

Ne kalır geriye? 

Birkaç suskun soru...

Bir gülüşe değer mi bunca hüzün,

Bir dokunuşa mı bağlı bu ömür?

Oysa biz, en çok konuşurken yorulduk,

En çok da susarken kırıldık bir ömür...

Bir zamanlar gençtik, göğsümüz genişti...

Hayaller caddesinde koşan çocuklardık!

Şimdi kaldırım taşlarına bakıyoruz,

Yarıya düşmüş gölgemizi izliyoruz

Geriye ne kaldı zamanımızdan 

Hiç birimiz bilmiyoruz...

Kimi zaman da sevdik, ama hep eksik,

Kimi zaman terk ettik, hiç bilmeden

Meğer en zor şeymiş, bir kalbi anlamak,

Yeterince eskimeden...

En kolay şeyse gitmek geriye.

Yaş kırk olur, ya da ellidir belki,

Beden durur, ama kalp hala koşar,

Bir gün anlarız, geç kalmışız deriz,

Ve hayat, bir şiir gibi usulca susar.