Bir Gurbet Şarkısında Buğulandı Gözlerim

Bir gurbet şarkısında buğulandı gözlerim,
Derinden bir ah çekti eşlik ederken dilim,
Zelil bir sarhoş gibi yalpalarken yüreğim,
Yazmayı istemedim, kendi yazdı ellerim.

Ben gurbeti aslında sılam gibi severim,
Doğduğum yer olmadı, doyduğum yerlerdeyim,
Nedense bu şarkıyla örselendi hislerim,
Kalemimin ucundan dökülüyor iç sesim.

Gurbet uzak kalmaksa akrabaya, dostlara,
Yüzün sürememekse memleket toprağına,
Ne fark eder, Almanya, Amerika, Afrika,
Ayrılığın hüznünü yaşarken bu şarkıda.

Gurbetin günahı yok, hüzün benim içimde,
Böylesini görmedim, ömrüm geçti gurbette,
Sımsıkı sarılmışım kalbimdeki hançere,
Daha çok acıtıyor, şarkıyı dinledikçe.

Gurbete kızmak olmaz, garip gurbet neylesin,
Asıl insan gönlünü gurbete göndermesin,
Ana, baba, dostuna ferah bir yer eylesin,
Şarkılardan kime ne, ne söylerse söylesin.

Gönlü gurbet olanı iflah etmez ki sıla,
Ne gurbetler gezer de bakmaz ki arkasına,
Sevgileri, aşkları savrulur ardı sıra,
Matemiyle yazılır bir gurbet şarkısına.

Firar etmiş gönüller mühürlüdür, girilmez,
Onun eylediğini hazin gurbet eylemez,
Varlığıyla incitir, yokluğu hissedilmez,
Çalan bu şarkı gibi acısı da silinmez.

Bir gurbet şarkısı bu kah dinler kah söylerim,
Ben dostlara yenildim, gurbete yenilmedim,
Sarılmak istedikçe neden hep darbe yedim,
Sızısı bana kaldı firarlı gönüllerin.