Bir Hüsran Gölgesi

ve aldandık.
yalancıydı camekanları kaldırımların
kimseler anlatmadı acı öykülerini bu zamansız baharın
uykularımız derin ruyalarımız uzundu
çıplak sabahları öteledik inadına yumarken gözlerimizi

ışıklı caddelerinde unuturken kör ve karanlık sokaklarını bu şehrin
biz yalanı sevdik duvar misali arkasında saklandığımız
içimizde kendimizden göç verdik
uzak diyarlar oldu gerçeğe bakarken gözlerimiz
biz gülmeği sevdik bir hüsran gölgesinde

zaman bir masum çocuktu
bizse ipine tutunmuş nazlı uçurtmaydık
ruzgarları çaldık
maviye bultlar sıvadık toz penbe
biz aynalara küstük bizi bize şikayet eden

işte geldik kireci dökülmüş odalarda
düşler gömüyoruz
çalınırken deli ve asi gönül kapımız
biz yarını unuttuk takvimler yaprak dökerken

ah ağlanmış hikayeler yağıyor viran yerimize
birer zemheri kışlar gibiyiz
umut penceresinde güneşi beklerken