Bir İnsan Kendini Kaç Kere Öldürebilir

İçemediğim çayın deminde,
Giyemediğim gömleğin kırşıklarında,
İçtiğim sigaranın dumanında,
Çalmadan ardına kadar açılan kapının eşiğinde,
Gülmeyen resminin çerçevesinde yitip gittin.

Oysa her gidişin şarkısı aynı.
Hüzün makamında kırık beste.
Hele bir de yüreğinde taşıdığın bir şeyler varsa hala;
Ateşe dönen pervane misali:
Döndükçe harlanan ateş,
Ve o ateşin yaktığı bedenler

Bir insan kendini kaç kere öldürebilir ki?
Sadece bir can taşırken.
Neden vazgeçmez ki acılarını harmanlamaktan?
Yüreğini kanatmaktan?
Ateşini harlamaktan?
Yoksa her ölüm yeni bir can mı?
Bu can yeniden ölmek için mi lazım?
Kaç kurban defalarca sevişmiştir celladıyla?
Kaç kurban asılmak ister celladının kapısında
Kırılmış kalemim,
Ne durursun artık
As beni kapına.