Bir Işık Arıyorum

Kaybolduğum yerden 

Bir ışık arıyorum

Unuttuğum dualardan

Arda kalan ıṣık

Bütün sesler susunca kalbim atıyor

Ağır ağır

Her vuruşu

Zamanın uçurumunda yankılanan

Bir çığlık

Ve ben her çığlıkta

Biraz daha eksiliyorum kendimden

Yine de

Belki de

Bir Gökkuşağının en uzak renginde

Bütün kaybolmuşlar için

Bir yer vardır hâlâ

Ve o yerde

Sessizliği bozan ilk nota

Yeniden yazılacak bir şarkı

Bir başlangıç olur hayatıma

Ay yüzümü okşarken

Sessizliğin en derin yerinde

Bir gölgeyim şimdi

Ne geçmişin aynasında 

Bir suretim var

Ne de geleceğin kapısında bir adım

Gecenin içinden süzülen solgun

Bir Yıldızım belki

Belki de bir fısıltı

Bilmiyorum..

Gecenin sessizliğinde

Ay ışığına değen gölgeler gibi

Usulca dağılıyorum zamana

Beni bulan her rüzgâr

Ìçimde bir boşluk bırakıp gidiyor

Bulut yoldaşım oluyor

Gece saklandığım perde

Düşlerime siyahı öğreten Gök

Kaç gece yeniden doğdum

Kaç kez sabaha umut bıraktım

Kaç kere öldüm saymadım

Gökyüzümde kaybolan zaman

Bir melodinin içinde eriyor

Usulca çalan o eski şarkı

Her notası birbirine dokunan

Tutunduğum son hatıra gibi

Ve sonra

O an

Her şeyin anlamı değişiyor

Renkler birbirine karışıyor

Gökkuşağının en uzak ucunda

Ben de kayboluyorum

Adımı unutan rüzgârın içinde

Ve iṣte o şarkı

Gözlerimde kaybolan sabahlara

Bir mısra gibi

Bütün eksilen sözler

Gecenin unuttuğu dualar

Rüzgârın savurduğu gölgeler

Orada

Yeniden şekil buluyor

Kim bilir..

Belki bir melodi olur sesimiz

Birbirine dokunan notalar gibi

Bir zamanın içinde çoğalırız hepimiz

Gökyüzünün en sessiz yerinde

Adımızı fısıldayan

Bir rüzgâr kalır geriye

Kendi gölgemize bile yabancı Düştüğümüz o yerde

Bir zamanlar olduğumuz her şey

Bir suyun yüzeyinde titreyen ışık gibi

Yansır durur hatıralara

Tükenen duaların ardında

Yeniden filizlenen bir söz gibi

sevay