Bir Isim Bulamadım Ismini Siz Koyun...

Artık şarkılarımı dağlara söyleyemiyorum
Acılarına tutunamıyorum ayrılıkların
Nedense hep sonradan geliyor aklım başıma
Ve suçlusu ben oluyorum hep yüregim kanıyor
Şafaklarımda türkülerimi sana söylerken
Hep o mahur beste çalardı ve ben ağlardım
Bu belki bizim hikayemiz değildi ama
Senin için boşunamı yemiştim dayakları arka mahallelerde
Şimdi boşunamı yakmıştım gecelerimi senin için
Ama ne kadar sevmesende yine senin derdindeyim
Bir veda havası söyleyerek herkes terk ederken bir de sen gitme şimdi
Sürgün acısı gibi saklarken sevdanı koynumda
Bir soğuk yel eserdi kim bilir belki üşürdü ölüm bile
Karar vermek çok zordu sevgi duvarına toslarken
Dardayım gerçekten yalanım da yok
Belkide böyle bir sevmek görülmemiştir
Sen ayrılıgın inciden kolyesini hediye ederken
İşte o an içimde ölen biri vardı
Hani benim gençliğim biterken yollarında
Nedense hep doruklarında sevdalandım
Ama sen benim neler çektiğimi nerden bilecektin
Can yoldaşım derken sana ne demeli şimdi yaptıklarına
Sen yanma diye boyun eğerken kara yazıma
Ve hasretinde prangalar eskitirken yollarında
Belki bir gül fidanı yeterdi bana
Belki biz üç kişi değildik ama
Neyleyim üç kişilik sevmiştim seni
Bir vahşi at gibi gezerken ada sahillerinde
Sen benim hiç birşeyimsin demiştin ya
Haydi söyle bana denizlerim kudurmadan önce
Uyar beni dokunma yanarsın diye