Bir İzmir Akşamından Aşka Bakmak

Bir İzmir akşamında
Parmağında yaralı bir şiir kanıyordu şairin
Aşk özgür saat kulesiydi
Aşk batıya aitti
Günü öldürürken vapur tarifeleri
Ki doksan dakika telaşında yolculuklarımız vardı
Şehrin bir ucundan diğer ucuna
Beleşe konmuş martılar misali/ simit yoksulu
Seyyar seyyahlara emanet meltem esintileri
Barışa don
Atlet asıyordu üç şeritli hayat hikayelerinde

Bir İzmir akşamında
Acıları enginar kokusuyla nasırlaşmışken şairin
Sarhoş yakaları saldırıyordu ışıl ışıl karanlığa şehrin
Midyeden payımıza düşen yalnızlık
Ve falcılardan ülke dışına yolculuk pazarlığı kalıyordu
Akustik mirasına sahip çıkarken sahil şeritleri
Yeşil yeşil

Bir İzmir akşamında
Parmağında kordon geziyordu şairin
Klasik müziği yönetirken bar sohbetleri
Aşk özgür hesaplarıydı meyve salatalarının
Aşk delilere aitti
Geceye merhaba derken sokak şövalyeleri
Rumca söyleniyordu azınlık şiirleri
Deniz manzaralı mirasyedilerinde

Bir İzmir akşamında
Demokratik söylemleri öldürüyordu parmağında şair
Köyünün şalvarını terk etmiş koşuşurken belediye işçileri
Sahillerin arkasına gizleniyordu
Halının altına süpürülür gibi yaşamın artıkları
Aşk azize varoşların gündelikleriydi
Aşk aslını inkar eden cümlelerindi
Yetim bir kilisenin nargile sefalarında
Yükseldiğini sanan kardeşlik ezgileriyle beraber
Ensesini sıvazlamak ki yoksulun
Sömürünün altın yoluydu
Bir İzmir akşamında vatanseverlik öldürülüyordu
Korsan ekmeklerin saman kokulu eksik kalmışlığında

Bir İzmir akşamında
Yolculuk hakkı sınanıyordu parmağında şairin
Aşk gecenin 00.00 da kendini jiletleyebilen dönmelerindi
Aşk dönmemeleriydi tüm saygın baskılara rağmen
Bir sokağa sıkıştırılmış düşlerine fişlenirken
Cinsiyetsizliğe vesika vermiyordu yaşamak
Aşk bir İzmir akşamında
Kaldırımlara taşmış balık sefalarıydı
Kılıç gibi kılçıklarını çekmişken boğazların yoksulluğuna hayat

Hayata aldırmıyorken bir İzmir akşamı
Eline yüzüne bulaştırmışken dolunayın ve meltemin sefasını
Varlığına tükürüyordu yeryüzünün sefil bir şiir
Şairin parmaklarında haykırarak
Aşk amaçlarından çıkmış insanoğlunun zaaflarıydı
Aşk sistemin iki yüzlü yalanıydı
Bir şair izliyordu İzmir'i mavi mavi kanayarak
Bir şair susuyordu güllere gam çalarak
İzmir İzmir olalı aşka şiir yazmak
Ay kesiğidir sayfalarda
İzmir İzmir olalı şaire şairlik yasak...

Dün yaşamaktı aşka bir İzmir akşamından bakmak...