Bir Kadın Ağlıyor

Gözlerinin karası parlıyor pencerede
Şehrin donmuş karanlığına inat

Bir kadın ağlıyor Ankaranın boşluğuna
Güneşinin battığı taraf
Batık/kenti oluyor
Yargısız infazına sebep
Yıkıntılar arasında...

O semt'te güller kendisi gibi kokmuyor diye
Bir kadın solarak ağlıyor...

Oysa

Aynı şehirde aynı yağmur ıslattı gözlerini
Aynı güneşle kurumadılar mı?
Gün hüzün özlem aynıydı aslında
Aynı anda yazdılar yüreklerine batanları
Ve aynı sevinçle okudular yazılanları
Ortak olarak ayrılığın sızısına

Bir kadın ayrı sofralarda yenilenlere ağlıyor
Kalem darbeleri vurarak değişmeyen yazısına

Ve bir kadın en son sesiyle ağlıyor

Gece bilmiyor ama

O semtte bir koca yürek

Adam gibi susuyor

Susuz kalmış gül dallarına...