Bir Kadın Ağlıyordu

 BİR KADIN AĞLIYORDU

Bir kadın ağlıyordu, çaresizlikten. Tüketmişti yaşadığı hayat onu.

Ve bu tükenmişlik içerisindeyken bile

sıkı sıkı tutunmaya çalışıyordu hayata . İnadına gülümsüyordu .

Ama yüreğindeki yumru sancıyordu ,

tüm bedeni etkisiyle yitip gidiyordu.

Keşke yitip giden sadece bedeni olsaydı. Umutları da birer birer tükeniyor, sonsuzluğa uzanan hayalleriyse

birer birer son buluyordu.

Rüya da görmüyordu artık

yada anımsamıyordu hiçbirini.

Ne kadar zorlasa olmuyordu .

Sevmek onun yaptığı en güzel şeydi aslında

ama onuda anımsamıyordu yüreği.

Sanki yaşadıkları dipsiz bir kuyuya sürüklüyordu onu.

Bir düşse çıkamayacağı bir kuyu. Bir düşse ...

Kadın ağlıyordu çaresizlikten.

Yer gök onunla beraber ağlıyordu. Soluyordu rengarenk çiçekler.

Gökkuşağı renklerini gizliyordu.

Alem sessizliğe bürünüyordu.

Utanıyordu bebeğini emziren anneler.

Çünkü bir kadın yitip gidiyordu göz göre...

NAZLI ÖZÇELİK( Dilfidare rumuzum)