Bir Kadın Feryat Ediyor

Zifiri bir gecenin karanlığında,
Bir çığlık yükseliyor,
Gecenin ay ışığı kalbine.

Bir kadın feryatlar içerisinde,
Evinin duvarları titriyor,
Sokağın loş ışıklarıyla birlikte.

Kalbine saplanmış bir hançer,
Acının figan dolu yakarışları,
Doluyor göğsüne, akıtıyor yaşlarını.

Kara yazma bağlamış alnına,
Kaderine ise siyah bir örtü sermiş,
Hayat tükenmiş, bitmiş misali.

Tükeniyor kadın,
Gün be gün eriyor mum gibi,
Yakan alev ise ecelin ta kendisi.

Evine düşen yıldırım emsali,
Harabeye dönmüş tüm odalar ve duvarlar,
Hiç kahkaha olmayacak ve gözler ışıksız.

Bir odada oturuyor,
Ağıtlar yakıyor ölen eşine,
Kara yazması alnında.

Öksüz kalan çocukları yanı başında,
Dudaklarında 'Allah Allah' sözleri,
Önünde ise eşinden geriye kalan soluk bedeni.

Bir kurşuna bedel gitmiş,
Kanları daha ıslak ve sıcak,
Gözleri açık ve bir damla yaş yanağında.

Maziden geriye kalan bir miras gibi,
Akıyor yanaklarından,
Acının tüm çıplaklığıyla.

Bir kadın feryat ediyor,
Işığı sönmüş, kuytu bir odada,
Bir kadın feryat ediyor, gerçeğin karanlığında.