Bir Kadın Ruhuna Takıldım

Demetleri gevşemişti kır çiçeklerinin

Seyir tepesinde rüzgarla başbaşayız...

Aşağıdaki falezin yarık yüreğinden

Beyaz bir ışığın ilk renk değişimi...

Ve boşluğu andıran gözlerim

Dalıp gidiyor mavinin durgunluğuna

~♪•

Epeydir uğramaz olmuştum sakinliğe

Bir avuç gürültülü zevkler içinde kaybolmuştum

Sonra mevsimler değişti göz açıp kapayıncaya kadar

Yalnız buldum yine kendimi...

Sevinsem mi bilemedim

Hani bazen bir ikileme takılıp kalır ya insan

Öyle bir şey çökmüştü üstüme...

Yüreğim sakin ve yorgun...

Ve oyunum...

Kayıp bulutları aramak gibi çocukça...

Oh ne güzel öylece sırtüstü uzanmak

Metropolün ve düşünce kalabalığından uzak

Öylece yalnızlığı tatmak ne güzel...

\••\

Bazen kırgın oluyorum sebepsiz yere

Belki de yorgun...

Bir kelebek adrenali var yüreğimin köşelerinde

Sorgulamak veya sorgulanmak...

Ben ve insanlar arasında bir dava...

Sanık kürsüsünde bedenim

İki taraf da en ağır kozlarını oynamakta...

Ve sahnenin tam da bu karesinde

Hakim ne yazık ki yine bedenim...

İşte karanlık bir ikilem dediğim buydu

Buydu beni mürekkebi son damlasında unutan

Buydu... Sessizliğimin meçhul sebebi...

»•♪«

Sorgulayan ben...

Sorgulanan ben...

Meğerse kadehin dibinde unutulmak gibiymiş

Beklentiler dünyasında yalnız olmak...

Meğerse sahildeki çakıl taşları gibiymiş

Denize bu kadar yakınken denizi bilmemek...

Oysa ben yalnızdım sadece

Belki de geçici bir duyguydu bütün olanlar

Öylece bir duyguydu...

Sorgulamak veya sorgulanmak...

Not: Bu şiiri yalnız gördüğüm bir kadın adına yazdım...